1984... 24 χρόνια πριν. Η Αλίκη ήταν για μένα ένα χάδι, ένα χαμόγελο... Ανέβασε τότε στο θέατρο της το "Βίκτωρ και Βικτώρια" - διασκευή ταινίας του 1982 με τη Julie Andrews, διασκευή κι αυτή με τη σειρά της μιας γερμανικής ταινίας του 1933 - ένα έργο που βασιζόταν στο παιχνίδι του αρσενικού και του θηλυκού. Μια άνεργη τραγουδίστρια κάνει επιτυχία στα cabaret παριστάνοντας έναν άνδρα που ντύνεται γυναικεία. Συνέπεσε με τους δικούς μου προβληματισμούς, προβληματισμούς που δεν μπορούσα να συζητήσω και με κανένα... Όχι ότι μου δώσε λύσεις... αλλά είχα αγαπήσει πολύ αυτή τη παράσταση... την είχα δει δύο φορές σε πρόσθετη καρέκλα στους διαδρομους του Ράδιο Σίτυ στη Θεσσαλονίκη. Ίσως για το παραπλήσιο, με τους προβληματισμούς μου, θέμα, ίσως, απλά, για το χάμογελο και την αισιοδοξία...
Σήμερα έχω γενέθλια... κι αυτό το video είναι το δώρο μου!
3 σχόλια:
Το τραγούδι είναι από την παράσταση, αλλά φυσικά όχι το video! Η μουσική είναι του Θάνου Μικρούτσικου και οι στίχοι του Γιώργου Παυριανού. Μαζί της τραγουδά ο Βλάσσης Μπονάτσος.
Χρόνια Πολλάααα ;-)
Την πληροφορία την αλίευσα από σχόλιό σου στον λάθος τύπο. Πάντα γερός ρε!
Καλημέρες
Ευχαριστώ πολύ γιατρέ μου! αν κατάλαβα καλά κάπου εδώ κοντά είναι και τα δικά σας τα γενέθλια, αλλά μαλλόν θα πρέπει να περιμένω ανακοίνωση!
Δημοσίευση σχολίου